نقش خدمات عمومی و فرهنگی در تاب‌آوری شهرها

به گزارش کنکاش فردا، گاهی کارگران یک کارخانه برای نشان دادن اعتراض خود در مقابل حقوق کم دست به اعتصاب می‌زنند یا از حضور در محل کار خود جلوگیری می‌کنند. از سوی دیگر، مدیران مراکز کاری نیز گاهی به دلایل مختلف، مثلاً اتوماسیون یا دیجیتالی شدن بسیاری از فرآیندها دست به اخراج دسته‌جمعی کارگران می‌زنند. در هر دو صورت، نه تنها کارکنان طبقه محروم و خود کارخانه‌ها تبعات منفی زیادی را تجربه می‌کنند، بلکه شهرها نیز از اثرات جبران‌ناپذیر اخراج یا اعتصاب در امان نمی‌ماند.

در این راستا، گروهی از پژوهشگران کانادایی به انجام تحقیقات گسترده‌ای در سراسر کشور طی ۲۰ سال اخیر پرداختند و به این نتیجه رسیدند که شهرهای کانادا در پی اعتصاب‌ها یا اخراج‌های گروهی از کارخانه‌ها و سایر مراکز کاری، طی دو دهه گذشته کاهش قابل توجه سرعت رشد جمعیت را تجربه کرده است و حتی جوامع زیادی از کارگران آن‌ها، برای یافتن کار به سایر نقاط دنیا مهاجرت کرده‌اند. جالب است بدانید که در شهرهایی با ارائه خدمات شهری و فرهنگی، این وضعیت متفاوت بود به طوری که محققان، تاب‌آوری در آن‌ها را بیشتر از سایر نقاط کشور دانستند.

اثرات جبران‌ناپذیر اخراج‌های دسته‌جمعی

اقتصاددانان سراسر دنیا از اوایل دهه ۱۹۹۰ به طور گسترده به مطالعه تأثیرات اخراج‌های دسته‌جمعی یا تعطیلی کارخانه‌ها بر کارگران طبقه محروم پرداخته و به این نتیجه رسیده‌اند که زیان‌های اقتصادی ناشی از این رویدادها، زندگی کارکنان و فرزندان آن‌ها را در دراز مدت و از جنبه‌های مختلف تحت تأثیر قرار می‌دهد. از مهم‌ترین تبعات منفی این رویدادها می‌توان به کاهش درآمد برای کارگران و فرزندان آن‌ها حتی برای مشاغل جدید، احتمال بالا رفتن نرخ بیکاری، پایین آمدن قدرت باروری و افزایش نرخ طلاق در میان این گروه‌ها اشاره کرد.

نتیجه بعضی از تحقیقات انجام شده نیز حاکی است که اثرات منفی تعطیلی مراکز کاری یا اخراج‌های گروهی در شهرها به مراتب بیشتر از نرخ بالای بیکاری در آن‌ها است زیرا این رویدادها می‌تواند اقتصاد در سایر مراکز تجاری را که تا کنون وابسته به آن‌ها بوده‌اند، با رکود مواجه کند.

محققان کانادایی پس از انجام تحقیقات بیشتر متوجه شدند در سال ۲۰۰۳، بیش از ۵۳ هزار کارخانه یا کارگاه تولیدی در سراسر کشور مشغول به فعالیت بود که در سال ۲۰۱۷، بیش از چهار هزار مورد از آن‌ها به طور کامل و برای همیشه فعالیت خود را به پایان رسانده بود و در نتیجه آن، جوامع زیادی کار خود را از دست داده بودند. از سوی دیگر، هزار و ۲۰۰ کارخانه یا کارگاه تولیدی، دست کم ۳۰ درصد نیروی کار خود را از دست داده که در مجموع، حدود یک سوم مشاغل کارخانه‌ای در سال ۲۰۱۷ نسبت به ۲۰۰۳ از بین رفته بود.

جالب این‌که، شرایط فوق در شهرهای مختلف کانادا متفاوت بود و به عنوان مثال، استان‌هایی نظیر کبک، انتاریو و آتلانتیک بیش از سایر نقاط غربی تحت تأثیر اخراج‌های دسته‌جمعی یا تعطیلی مراکز کاری قرار گرفته بودند. محققان برای یافتن علت این امر، شهرهای مختلف جهان را از جنبه‌های مختلف مانند تغییرات جمعیتی، اندازه اولیه جمعیت، نرخ سکونت افراد جوان، شرایط آب و هوایی و موقعیت جغرافیایی مورد مقایسه قرار دادند.

تعطیلی کارخانه‌ها به افزایش جوامع پیر در شهرها منجر می‌شود

محققان کانادایی پس از تجزیه و تحلیل داده‌های خود به این نتیجه رسیدند که تعطیلی کارخانه‌ها به کاهش چشمگیر جمعیت در شهرها منجر می‌شود و جالب این‌که، بیشترین کاهش جمعیت در میان افراد بین ۲۰ تا ۵۴ ساله اتفاق می‌افتد، بنابراین در چنین شهرهایی، مردم پیر بیشترین درصد ساکنان را به خود اختصاص می‌دهند. در واقع، افراد بین ۲۰ تا ۵۴ ساله کانادایی، زمانی که شغل خود را از دست می‌دهند برای یافتن کار جدید راهی سایر شهرهای کشور و حتی جهان می‌شوند و همین امر باعث می‌شود، جمعیت سالمندان در شهرهایی با بیشترین تعطیلی کارخانه‌ها به طور قابل توجهی افزایش یابد.

از سوی دیگر، افراد مجرد و مهاجر نیز تمایل بیشتری به زندگی در شهرهای جدید دارند و همین امر به کاهش جوامع جوان در شهرهای کانادایی می‌شود. شواهد نشان می‌دهد که افراد مجرد اغلب مایل به تجربه زندگی در نقاط مختلف دنیا هستند و این در حالی است که نداشتن فرزند و همسر از دغدغه‌های آن‌ها برای مهاجرت می‌کاهد. از سوی دیگر، مهاجران نیز پس از ترک زادگاه خود، تلاش می‌کنند مقصدهایی با بیشترین زیست‌پذیری و برخورداری از فرصت‌های شغلی و آموزشی مناسب را بیایند و در نتیجه، محل زندگی آن‌ها ممکن است بارها تغییر کند که همین امر در تغییر جمعیت جوان شهرها نقش مهمی دارد.

بدیهی است که خدمات عمومی و فرهنگی می‌تواند از طریق کاهش اثرات منفی تعطیلی مراکز کاری یا اخراج‌های دسته‌جمعی به تاب‌آوری شهرها کمک کند. در واقع، ارائه مناسب خدمات آموزشی، مراقبت سلامت و اجتماعی می‌تواند به گرایش مردم به زندگی در یک شهر بیفزاید و این در حالی است که برگزاری رویدادها و فعالیت‌های فرهنگی مختلف نیز در زیست‌پذیری شهرها نقش مهمی ایفا می‌کند.