۴.۵ هزار هکتار جنگل‌های استان سمنان به انگل اُرس واش آلوده است

مدیرکل منابع طبیعی وآبخیزداری استان سمنان گفت: وسعتی در حدود چهار هزار و ۵۰۰ هکتار از جنگل‌های سه شهرستان استان به آفت انگلی ارس واش آلوده است.

به گزارش کنکاش فردا، جعفر مرادی حقیقی روز یکشنبه در جریان بازدید از طرح کنترل و مبارزه با آفت نیمه انگلی ارس واش در منطقه سرلشت شهرستان مهدیشهر افزود: گیاه نیمه انگل ارس واش یا دارواشک تهدید جدی برای درختان ارس جنگلی استان سمنان است.

وی بیان کرد: بیماری ارس واش تهدید جدی برای جنگلهای ارس در استان سمنان که بیشتر در شهرستان های مهدیشهر، شاهرود و دامغان مشاهده شده است.

مرادی حقیقی ابراز داشت: یکی از عوامل مهم خشک شدن درختان کهنسال و دیرزیست ارس در استان سمنان آلودگی به ارس واش است و یکی دیگر از خسارتهای غیرمستقیم گیاه نیمه انگل ایجاد امکان آتش سوزی جنگلها به خاطر خشک شدن شاخه های درختان است.

مدیرکل منابع طبیعی وآبخیزداری استان سمنان افزود: سطح آلودگی در جنگلها ارس شهرستانهای مهدیشهر، اشهرود و دامغان چهار هزار و ۵۰۰ هکتار بر آورد شد و  شناخته شده ترین و رایج ترین روشهای کنترل این آفت مبارزه مکانیکی با قطع و برش و نابودکردن سرشاخه های آلوده است که این روش موجب کنترل و کاهش کلونی های انگلی می شود و با کاهش تولید بذر انگل، انتشار آن برای سالهای بعد نیز کاهش می یابد.

وی با اشاره به اجرای طرح ملی صیانت از عرصه های منابع طبیعی که همه ساله با اعتبارات ملی و با زیرطرحهای مختلف اجرا می شود، یادآور شد: در بخش کنترل آفات وبیماریهای گیاهی از سال ۹۳ تاکنون  در مناطق کانون آلودگی، حدود یکهزار و ۱۵۰ هکتار از عملیات کنترل و مبارزه اجرا شد و به طور سالانه این عملیات در مناطق آلوده در دستور کار اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری قراردارد.

از وسعت ۹.۷ میلیون هکتاری استان سمنان حدود ۳۵۲ هزار هکتار جنگل است که از این مساحت حدود ۱۵۰ هزار هکتار جنگل سوزنی برگ ارس را شامل می شود و از شهرستان گرمسار تا شهرستان میامی در استان سمنان را در برگرفته است و تراکم گونه ارس در شهرستان‌های مهدیشهر، دامغان و شاهرود بیشتر از سایر مناطق استان سمنان است.

بیماری ارس واش گیاه نیمه انگل خاص مخروطیان است که حیات درختان ارس را با تهدید جدی روبرو کرده است. این گیاه نیمه انگل فاقد ریشه است ولی به علت داشتن سبزینه و کلروفیل نیمه انگلی محسوب می شود و پس از مستقرشدن روی گیاه میزبان از شیره خام میزبان تغذیه می کند و در صورت شدت آلودگی، درختان به مرور زمان ضعیف و در نهایت خشک می شوند.