به گزارش کنکاش فردا، طبق بررسیهای انجام شده، ۲۸۵ هزار و ۷۶۰ تن مولیبدن محتوی در دنیا طی سال گذشته میلادی مصرف شد که حدود ۷۹ درصد از آن مرتبط با تامین مولیبدن محتوی فرومولیبدن بوده است. با در نظر گرفتن متوسط عیار ۶۵ درصد برای فرومولیبدن، میتوان گفت حدود ۳۴۷ هزار تن از این محصول در سال ۲۰۲۳ در جهان به مصرف رسیده است. با توجه به اهمیت بالای فرومولیبدن در تولید فولادهای آلیاژی و کاربرد آن در بخشهای مختلف، استفاده از این آلیاژ در صنایع فولادی ایران به عنوان یکی از ۱۰ تولیدکننده برتر فولاد جهان نیز همواره مورد توجه بوده است؛ به نحوی که اکنون ۱۴ شرکت داخلی در حال تولید فرومولیبدن به منظور تامین ۱۰۰ درصد نیاز فولادسازان داخلی و صادرات مازاد نیاز آن با هدف ارزآوری به کشور هستند. با این وجود، شرایط کنونی تولید و صادرات این آلیاژ چندان مساعد نیست و فعالان این بخش با برخی چالشها و محدودیتهای داخلی و صادراتی مواجهند که ادامه فعالیت آنها را در هالهای از ابهام قرار داده است.
مجموع ظرفیت تولید کارخانههای فعال در این بخش حدود ۲۴ هزار تن در سال برآورد شده و این در حالی است که میزان عرضه سولفور مولیبدن به عنوان ماده اولیه اصلی تولید این محصول در بورس کالای ایران توسط تنها شرکت تولیدکننده در کشور، به حدود هفت تا هشت هزار تن در سال میرسد. با توجه به کمبود عرضه و افزایش تقاضای سولفور مولیبدن که منجر به ایجاد رقابت در تامین ماده اولیه مورد نیاز تولید فرومولیبدن شده است، در حال حاضر تولیدکنندگان فرومولیبدن تنها با ۳۰ درصد توان خود مشغول فعالیت هستند و بر همین اساس میتوان گفت حدود یک سوم ظرفیت اسمی تولید این محصول در کل کشور محقق شده است. از طرفی، تنها حدود ۵ درصد از این میزان در داخل مصرف شده و حدود ۹۵ درصد آن در بازارهای صادراتی عرضه میشود.
با توجه به آنچه پیشتر گفته شد، تولیدکنندگان فرومولیبدن در کشور محکوم به صادرات محصولات خود به بازارهای خارجی هستند و در حالی که تحریم، شرایط فعالیت در حوزه تجارت خارجی را به شدت دشوار ساخته است، فرومولیبدن را به ناچار از طریق حقالعملکار در کشورهای همسایه همچون ترکیه به فروش میرسانند. نکته تاملبرانگیز اینکه محصول خریداری شده با استفاده از کارت بازرگانی تولیدکنندگان ایرانی و پس از ارائه تخفیف ۱۲ درصدی به حقالعملکار، از ترکیه به بازارهای اروپایی مانند هلند صادر میشود. در ادامه ارز حاصل از فروش فرومولیبدن (یورو) توسط صرافیهای مجاز در کشورهای حاشیه خلیج فارس به درهم تبدیل شده و در نهایت به دست تولیدکنندگان داخلی میرسد. در چنین شرایطی، افراد ملزم به رفع تعهد ارزی و عرضه ۱۰۰ درصد ارز حاصل از صادرات خود در سامانه نیما نیز هستند که با توجه به اختلاف نرخ ارز آزاد و نیمایی، صادرات برای آنها مقرون به صرفه نخواهد بود. با توجه به اینکه صنعت فروآلیاژ در کشور متولی ندارد، برخی تولیدکنندگان از این فرصت سوء استفاده میکنند و محصول فرومولیبدن را با تخفیف بیش از ۱۲ درصدی در ترکیه به فروش میرسانند. در واقع این اقدام منجر به ایجاد رقابت کاذب میان شرکتهای ایرانی در بازار کشورهای همسایه شده و از قدرت رقابتپذیری با سایر تولیدکنندگان فرومولیبدن در جهان که از جمله میتوان به شیلی و پرو اشاره کرد، میکاهد.
در پایان باید تاکید کرد که رشد تولید فرومولیبدن به عنوان یکی از آلیاژهای پراهمیت در صنعت فولاد، نیازمند افزایش تولید سولفور مولیبدن و عرضه متوازن آن در بورس کالای ایران است و تا زمانی که تولید و عرضه این ماده اولیه در انحصار یک شرکت داخلی است، نمیتوان چندان به جهش تولید و صادرات فرومولیبدن امیدوار بود. باید توجه داشت که رشد تولید سولفور مولیبدن در گرو افزایش تولید مس است و با توجه به ذخایر قابلتوجه این ماده معدنی در کشور، میتوان جهش تولید سولفور مولیبدن در آینده را متصور شد. از طرفی، همسانسازی نرخ دلار نیز باید در دستور کار دولت و بانک مرکزی قرار بگیرد تا صادرکنندگان کشور بتوانند محصولات خود را با آسودگی خاطر بیشتری در بازارهای منطقهای و بینالمللی عرضه کنند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
صنعت فولاد کشور که در گذشته بر اساس مزیتهایی مانند برخورداری از منابع معدنی و دسترسی به انرژی ارزانقیمت پایهریزی شده بود، صنعتی دارای مزیت اقتصادی به شمار میآمد؛ این در حالی است که این صنعت در سالهای اخیر با چالشها و موانع متعددی مواجه بوده است که تداوم آنها میتواند رقابتپذیری صنعت فولاد را در سطح بینالمللی تحت تاثیر قرار دهد. از یک سو قطعیهای برق و گاز عملا تولید حلقههای مختلف را متاثر میکند و از سوی دیگر سیاستگذاریهای دولت برای مدیریت بازار داخلی و الزام به صادرات با ارز نیمایی زمینه کاهش سودآوری و حاشیه سود و حتی زیانده شدن فعالان این زنجیره را به دنبال دارد. در همین راستا، خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزاتآنلاین» گفتوگویی را با ابراهیم جانقربانیان، عضو هیئت مدیره و معاون بازرگانی شرکت صبافولاد خلیج فارس تدارک دیده است که متن کامل آن را در ادامه خواهید خواند:
بر اساس آمار انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، سه میلیون و ۳۱۶ هزار تن انواع مقاطع طویل فولادی در سه ماهه ابتدایی ۱۴۰۳ در کارخانههای مختلف نورد تولید شده که این میزان با کاهش ۲٫۸ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل (سه میلیون و ۴۱۳ هزار تن) همراه بوده است. فعالان این بخش در حالی موفق به تولید دو میلیون و ۶۴۰ هزار تن میلگرد در سه ماهه ابتدایی سال جاری شدند که در مدت مشابه سال ۱۴۰۲، دو میلیون و ۷۷۵ هزار تن از این محصول تولید کرده بودند. از ابتدای فروردین ماه تا پایان خرداد ماه امسال، ۴۳۲ هزار تن تیرآهن در واحدهای نورد تولید شد که این میزان با رشد ۸٫۸ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل (۳۹۷ هزار تن) همراه بود. همچنین در سه ماهه ابتدایی امسال، ۲۴۴ هزار تن نبشی، ناودانی و سایر مقاطع فولادی (مانند مفتول) تولید شد که افزایش ۱٫۲ درصدی را نسبت به مدت مشابه سال پیش (۲۴۱ هزار تن) رقم زد. با توجه به نامگذاری سال جدید بر مبنای جهش تولید، انتظار آن میرفت که شرایط لازم جهت تحقق این مهم در صنایع مختلف فولادی کشور به ویژه کارخانههای نورد فراهم شود و برای مثال معضل قطعی برق که چند سالی هست گریبان فعالان این صنعت را گرفته، کاهش پیدا کند. با این وجود نه تنها اقدامات لازم جهت تامین برق پایدار تولیدکنندگان فولاد انجام نشد بلکه علیرغم رایزنیهای بسیار با مسئولان ذیربط و قول مساعدتهای لازم در این زمینه، قطعی برق واحدهای فولادی زودتر از زمان موعد آغاز شد و به دو روز در هفته نیز افزایش یافت.
در آخرین روز معاملاتی هفته گذشته برخلاف پیشبینیهای افزایش قیمت مس، بهای این فلز سرخ در بورس فلزات لندن روز جمعه ۱۲ مرداد ماه ۱۴۰۳ (دوم آگوست ۲۰۲۴)، ۰٫۲ درصد معادل ۲۱ دلار نسبت به روز معاملاتی قبل از آن کاهش یافت و به هشت هزار و ۹۷۷ دلار رسید. این در حالی است که حدود دو ماه پیش در روز دوشنبه ۳۱ اردیبهشت ماه سال جاری (۲۰ می ۲۰۲۴)، قیمت مس در «LME» نسبت به روز معاملاتی قبل از آن ۴٫۴ درصد برابر با ۴۵۹ دلار افزایش یافت و به بالاترین سطح خود در این ماه یعنی ۱۰ هزار و ۸۵۷ دلار رسید. باید توجه داشت که مولفههای متعددی در بازارهای جهانی روی قیمت مس تاثیرگذارند اما در حال حاضر انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا و تقاضای چین برای خرید این فلز دو عامل اصلی محسوب میشوند.
امروزه رشد سریع جمعیت جهان و افزایش نیازهای بشر به منابع مصرفی و انرژی باعث شده است تا شاهد ایجاد تحولاتی در شرایط آبوهوایی و روشن شدن زنگ خطر پایان منابع تجدیدناپذیر باشیم. به همین دلیل اکثر رهبران و سیاستگذاران کشورها با یک نظر اجمالی تصمیم گرفتند که با اعمال تغییراتی در مسیر حرکت اقتصاد و صنعت جهان، تاثیرات منفی این خطرات را کاهش داده و یا خنثی کنند.
دیدگاه بسته شده است.